Principat d'Andorra

Dom naïef jongetje: op weg naar het Principat d'Andorra   dacht ik terecht te komen in een oase van prachtige landschappen, vertederende  huisjes, tal van  stallen, weides vol met kuddes koeien en schaapjes, wat hoopvolle geiten, een bevolking in klederdracht, kortom iets idyllisch en schattigs.

Wat trof ik dan wel  aan: één el al  ontelbaar veel (luxe) winkels, supermarkten waarin je daadwerkelijk verdwaalt, peperdure  juwelierswinkels, betaalbare & onbetaalbare mode, bontjassen, scherp geprijsde elektronicazaken mega tabaks- en drank winkels…. en ga zo maar door.  Benzine (~ € 1,==/liter) , sigaretten (~ € 21,== / slof) en sterke drank (bijv. 5 liter flessen wodka voor ongeveer €  30,==) zijn hier spotgoedkoop.

Andorra (landstaal Catalaans) met ~70.000 ingezeten wonend op een grondoppervlak van ongeveer 845 km2 ingeknepen  tussen  Frankrijk en Spanje. Bestuurlijk gezien snap ik de Andorrese situatie niet: het is een monarchie, waarbij de co-vorsten die dit ambt bekleden niemand minder  zijn dan de bisschop van Urgell  Zijne Excellentie Joan Enric Vives i Sicília   en de Franse president Zijne Excellentie François Gérard Georges Nicolas Hollande. Het land had een prachtig parlementsgebouw uit 1580, Casa de la Vall (zie foto links) hetgeen men heeft in 2011 heeft ingeruild  voor iets nietszeggend moderns.

Het landschap en de Pyreneeën  zijn  prachtig, en dat buit Andorra heel goed uit, de economie is voor 60 % afhankelijk van toerisme en handel. Op dit moment is het skiseizoen begonnen, en er zijn hier meer kabelbanen dan de 6 openbaar vervoerslijnen.    In de zomer is Andorra een wandelparadijs is mij verteld, en ik geloof het gerust.

Ik heb kerst al op heel wat plekken doorversleten; Zandvoort, Haarlem, Agra, Antigua, Quito, San Ignacio, Flores, Dhaka, Belize city, Punta Gorda, Boedapest en nu dus Andorra la Vella, zoals het hoofddorp van dit land heet. Alle plaatsen hebben ongeveer gemeenschappelijk dat met kerst alles dicht is, en zo ook hier.

Gelukkig reden de bussen nog wel, zodat ik op eerste kerstdag kon bezoeken het dorp El Canillo, dit aangeraden door het toeristenkantoor omdat er een magnifieke “Belén” is gecreëerd; een kerststal op menselijke grootte verspreid over het hele   dorp, in Andorrese verhoudingen ben je na 5 minuten wel uitgewandeld. Het was best aardig namaak herders, plastic schaapjes en zo te zien, maar ik had ’t in het echt verwacht!? Één van de karakters van deze Belén kon ik niet plaatsen (zie foto links) Aan diversen inheemsen heb ik om uitleg gevraagd, welke was dat het iets Catalaans was zonder verdere ondertiteling.  Daarna maar met de kabelbaan naar zo’n 2000 meter hoogte gegaan, om wat van de uitzichten te genieten, en zodat mijn smurfjes in ieder  geval een witte kerst hadden.

De volgende kerstdag naar een ander verlaten dorp:  Ordino, ook weer heel schattig, prachtige vergezichten maar na 5 minuten ken je het dorp en de dorpelingen mij, bij wijze van zeggen. Ben maar verder gehobbeld naar een iets groter dorp La Massana, alwaar ik geen beter plan kon verzinnen om mij  maar weer met de kabelbaan zo’n 600 meter te laten eleveren, en te zien hoe de betergestelden zich van de ontelbare skipistes naar beneden lieten glijden, en al gauw naderde het punt dat ik wel een beeld van de Pyreneeën had; prachtige uitzichten mooie witte toppen maar het dringende  gevoel dat het weer  tijd werd om verder te trekken.

Je komt er in Andorra niet onderuit, overal waar je loopt, kleine dorpjes incluis kom je veelal opmerkelijke kunstuitingen tegen, soms zelfs wel mooi, zoals “7 POETAS”   (zie foto links)  van de artiest Jaume  Plensa.      Het grappige is dat ik dezelfde werken ook al was tegengekomen in Nice; hoe klein kan de wereld zijn. Na een blik op zijn website kwam ik tot de conclusie dat het één van de weinige kunstenaars zal zijn wiens werken ik wel kan waarderen (naast bijvoorbeeld die van Fernando Botero).

Enkele foto’s in het mapje Principat d'Andorra.