Cambodian Tragedy

Op 17 april nam de Kmer Rouge onder leiding van de zieke geest Pol Pot de macht over in Cambodja, en wat volgde is een onbegrijpelijke  nachtmerrie, een van de grootste tragedies van de 20 eeuw, door niemand voorzien.  Allereerst werd de bevolking gedwongen te vertrekken uit steden en dorpen, om te gaan leven op het platte land. Het duurde slechts 3 dagen om de hoofdstad Phnom Penh te ontruimen, waardoor deze levende  Capitool  veranderde in een spookstad. Aangekomen op het platteland werden families (mannen, vrouwen, kinderen ouder dan 6 jaar) van elkaar gescheiden. Het was de gedachte van Pol Pot en de Khmer Rouge een zelfvoorzienende samenleving te creëren, volstrekt onafhankelijk van het buitenland: "het jaar 0". Het leger van de Rode Khmer bestond grotendeels uit (heel) laag opgeleide jongelingen, zeg maar kindsoldaten, die blindelings orders opvolgde van het leiding kameraadschap Rode Khmer.

Fabrieken,  bedrijven en ziekenhuizen werden gesloten, tempels werden omgevormd tot opslagplaatsen voor voedsel, alleen deze bleven helaas erg leeg. De bevolking moest op het platte land werken, dagen van 12 tot 15  uur, slechts 1 hooguit 2 maaltijden per dag bestaande uit waterige soep en een beetje rijst. Stedelingen hadden geen sjoege van landbouw, dus hongersnood volgde spoedig.

Het kameraadsleiderschap was een hele paranoïde groep mensen. Beducht  en bang voor samenzweringen van de CIA, KGB, landverraders werden scholen omgevormd tot gevangenissen en ondervragings(martel)centra (Hoogopgeleiden werden sowieso als verdacht beschouwd, en om het leven gebracht, het dragen van een bril was verdacht).  De bekendste is Tuol Sleng S21 prison in Phnom Penh. De martelingen waren meedogenloos. Een van de vele methoden was een gevangene met handen op de rug vastgebonden omhoog trekken  (aan een houten constructie dat voorheen als schommel gebruikt werd) tot bewusteloosheid volgde, om vervolgens ondergedompeld in vaten vies water met pesticiden weer tot bewustzijn te komen. Ondervragingen gingen dag en nacht door. Velen ondertekenden allerlei “bekentenissen” (zonder enige grond), daarmee familie en vrienden implicerend.

Na soms maanden van marteling was de eindbestemming luguber. In vrachtwagens werden gebonden en geblinddoekte gevangen naar Choeung Ek, (14 kilometer buiten de hoofdspookstad Phnom Penh) vervoerd. Om kogels te besparen (duur) werden de gevangene aldaar gedwongen op hun knieën voor een kuil te gaan zitten om met gereedschap dat voorhanden was (schep, pikhouweel, bijl) doodgeknuppeld te worden. Het meest onthutsend was  dat ontklede moeders met hele kleine kinderen daarvan werden gescheiden, en dezen voor hun ogen vastgehouden aan hun kleine beentjes werden doodgeslagen tegen een boom. In de “Killing Fields” van Choeng Ek zijn tot nu toe zo’n 20.000 slachtoffers geborgen. Ter nagedachtenis aan hen is een monument opgericht waar in 17 lagen de stoffelijke resten zijn  opgestapeld. Elders in het land zijn nog honderden van deze “Killing Fields”. Op het platte land werden mensen ook gemarteld, dan wel om het leven gebracht, soms voor de kleinste dingen, zoals het zingen van een NIET REVOLUTIONAIR liedje. Velen stierven door ondervoeding en uitputting.

Op 7 januari 1979 ontzette het Vietnamese leger een groot deel van het land, maar daarmee was de tragedie nog niet ten einde; er volgde een guerrilla oorlog, die duurde tot ongeveer 1992. (NB: Tot 1991 was Cambodja vertegenwoordigd in de Verenigde Naties door afgezanten van de Rode Khmer: hoe blind kan de internationale gemeenschap 
zijn!?)

Geschat wordt dat ongeveer 2 miljoen (er wordt zelfs gedacht aan 3 miljoen) Cambodjanen het leven lieten in deze donkere periode (dat is ongeveer 25% van de bevolking van 8 miljoen mensen in 1975). En probeer voor stellen hoe groot het verdriet van families is, niet wetende waar hun echtgenoten, broers, zusters, kinderen etc.zijn, of wat er met hen gebeurd is.

Sinds 2006 is het Cambodja Tribunaal actief. De verantwoordelijke voor eerder genoemde Tuol Sleng S21 gevangenis; Kaing Guek Eav is veroordeeld tot 35 jaar gevangenis, dat is 12775 dagen, ongeveer een halve dag per dode waarvoor hij verantwoordelijk is.

Voor hen die iets meer van de sfeer willen weten ten tijde van de Rode Khmer, er is een vrij indrukwekkende film: “The Killing Fields”.

Enkele foto’s in het mapje Cambodian Tragedy.