Coro, Maracaibo Venezuela

Na Caracas is nu het "echte buswerk" begonnen, via Valencia doorgereisd naar het stadje Coro (446km). het is een "coloniaal" stadje (netzo als San Cristobal de Las Casas in Mexico en Antigua in Guatemala, etc.etc.), alleen een hoop van de gebouwtjes staan op instorten, en het oude gedeelte is omringd door zeldzaam lelijke nieuw(hoog)bouw. Het stadje wordt ook gesierd door muurschilderingen: enerzijds kunstwerken, en daarnaast allerlei voorlichting. Dan wil ik het begrip wachten in een plaatselijke supermarkt uitleggen, ik wilde wat alledaagse spulletjes kopen, toen ik eindelijk een supermarktje had gevonden, viel ik van de ene verbazing in de andere. Allereerst zag ik dat de weinige "verse groenten" lagen weg te rotten omdat ze onbetaalbaar zijn (bijv. een kilo uien voor ongeveer 7 dollar, ruim 4 euro!! etc. etc.) De rijen waren lang, maar toen ik dichter bij de kassa kwam zag ik iets verbijsterend: er stond keurig een scanner, zoals wij niet anders kennen, maar hier haalde de kassiere de artikelen langs de scanner om vervolgens de bedragen met een rekenmachine op te tellen, ik vind het geniaal! Als een restauranten "open" is wil nog niet zeggen dat je er kunt eten, of je bestelt kip, en een half uur later komt de ober vertellen dat er geen kip is. (ik heb dit eerder meegemaakt in andere socialistiche paradijzen, voormalig Oost Duitsland, Birma, Cambodja, Laos, Vietnam, China, lang geleden).

Ondertussen is mijn camaraad Hugo Chávez niet van de televisie weg te slaan, in de paar dagen dat ik hier ben, heb ik hem gezien met de Palestijns Minister President Mahmoud Abbas, en twee dagen later met Mahmoud Ahmadinejad, en als Chavez aan het woord is, is het programma voorlopig nog niet afgelopen, neem dat maar van mij aan. En dan heeft ook nog zijn eigen televisieshow Alo Presidente waar hij "!spontaan?" vragen van het publiek beantwoord. Ik was diep, heel diep geroerd toen Chávez, op de vraag van een blind meisje waarom er zo weinig boeken in braille zijn, tranen in zijn ogen kreeg, en vervolgens weer doorratelelde over socialisme, het volk, vrede etc.etc. In een ander programma liet Chávez zich notabene comandante presidente noemen.

Ik ben in de buurt van Coro ook nog in een Nationaal park (niet erg groot) met woesteinlandschappen geweest, de plaatselijke bevolking is verstandig en loopt niet verder dan 50 of 100 meter (het is niet te harden van de hitte), maar ik was niet te stoppen, ik ken zand van het strand, maar ik ben nog nooit in een woestijn geweest; ik wilde dat een klein beetje ervaren. Het is een vreemde gewaarwording alleen omringd te zijn door zand.

Daarna ben ik door gereisd naar Maracaibo (op één na grootste stad met anderhalf miljoen inwoners), 259Km verwijderd van Coro. Ik was van plan hier twee dagen te blijven, maar toen de taxi door de stad heenreed schrok ik enorm van de omgeving, en men had me al gewaarschuwd op te passen, en eenmaal gearriveerd in mijn "hotel (zó vies, beestjes die ik nog nooit eerder had gezien, gammel gebouw, herrie, enge omgeving etc.)" wist ik dat ik uit het sociale paradijs moest wegvluchten (Daarnaast was ik bijna door mijn cash dollars heen, die op de zwarte markt minsten het dubbele opleveren dan pinnen, zonder dollars zou het onbetaalbaar worden, ik snap dan ook niet hoe de gewone Venezulaan zich redt). De volgende dag met gedeelde taxi opweg naar de grens met Colombia (Maicao, 123Km, en vervolgens in Colombia door naar Santa Marta, 261Km) gegaan, onderweg zeker 20 keer gestopt door politie (veelal op geld uit, er zat bij in de auto één Colombiaan zonder geheel juiste papieren die onderweg helemaal leeggezogen is) wat ook erg tijdrovend was. Eenmaal de grens over was ik opgelucht weg te zijn uit Venezuela.

Het was niet makkelijk, af en toe zenuwslopend, toch ben ik heel blij dat ik in Venezuela ben geweest, het is de ervaring die het bijzonder maakt, en ik heb iets gezien dat voorlopig weinigen zullen aanschouwen. Relatief zeer weinig toeristen gaan naar Venezuela. Ik begrijp niets van het land, het wordt overstroomd door olie, de regering wil zo genaamd de armen helpen, maar die laatste worden alleen maar armer. Ergens gaat er iets mis, of is het gewoon het (socialistische) systeem dat niet werkt!? En  Chávez??

Enige fotoos in het mapje Coro.