Gibraltar

De aankomst is al vreemd, zodra je de douane bent  gepasseerd steek je de landingsbaan over. Ik bevind mij in Gibraltar, in handen van het Verenigd Koninkrijk sinds 1704, dit stukje land van 6.8 km2 herbergt  ongeveer 30.000 + 160 mens - apen.  Één van de onderdelen van  "The Treaty of Utrecht" (1713)  hield in dat Gibraltar tot  in de eeuwigheid der dagen zou toebehoren aan het Britse imperium.

Klein als dit ministaatje wezen mag, het grotendeels uit een puistachtige rots bestaande stukje land (was) is van grote strategische waarde, daar het de Straat van Gibraltar  overziet, een handelsroute van ongekend belang, en daar is heel wat strijd om geleverd. Als je de rotst bezoekt, nu een soort nationaal park, kom je burchten tegen, tunnels (er zou een netwerk van tunnels bestaan van ruim 49 kilometer), de Saint Michaels Cave  (nu gebruikt als unieke concertruimte), prachtige natuur met plantensoorten die je zowel in bijvoorbeeld Mexico als ook in Nederland tegen zou kunnen komen, en misschien wel de grootste toeristenattractie, zo'n 160 makke apen. Ter protectie en regulering is er een heuse "apenbrigade" van  zeker wel 10 man sterk, ergo elk van hen is casemanager van zo'n 16 apen. Een paar apenhoeders proberen te voorkomen dat de apen beneden de stad aandoen, bewapend met met een plastic blaaspijpjes met als munitie balletjes van stopverf. Dit in schril contrast met de honderden kanonnen die over het hele eilandje staan verspreid (zelfs in de Botanische tuinen), waarvan de zwaarste 100 ton  weegt.  

Gibraltar is verder uiterst geordend, duur, betaalmiddelen zijn de Gibraltarese pond, de Engelse pond, maar je kunt bijna overal ook met de € betalen, al is dat alleen voor de ontvangende partij gunstig. Men rijdt hier aan de RECHTERKANT van de weg!!  De hoeveelheid politie heeft mij verbaasd, en met al die kanonnen en verdedigingsmuren zou je denken dat Gibraltar de veiligste plek ter wereld zou zijn, maar er zitten toch nog 91 mensen in de gevangenis; er was niets bekend over gedetineerde apen. Er zijn 17 parlementariërs, er is een overvloed aan onzinnige borden, en plakkaten met uitleg van miniemste historische feiten. Verder worden zaken nogal brits overdreven, of zo wordt je nota bene door de toeristenkantoren voorgelogen; zo zou Gibraltar het zuidelijkste puntje van West  Europa zijn hetgeen aantoonbaar niet waar is, die eer valt ten deel aan het Spaanse plaatsje Tarifa.

Bijna iedereen spreekt hier Engels en Spaans, of een mengsel hiervan, Llanito   geheten. Sean Connery trouwde hier tweemaal, John Lennon en Yoko Ono wisselden hier eveneens het jawoord. De verkiezing van Miss Gibraltar Kaiane Aldorino  herinneren wij ons nog als ware het de dag van gister.

Als dagtripje heb ik het Spaanse grensdorpje La Linea de Concepción bezocht, en waar de naam veelbelovend klinkt, is gehucht zo onbeschrijfelijk lelijk dat ik een ieder aanraadt dit betondorp aan te doen. Het hielp ook niet dat bijna alles potdicht was, dit ivm de nationale feestdag "los reyes magos" (drie koningen: 6 januari).   Een dag daarvoor  was er in Gibraltar een parade ter gelegenheid hiervan, 3 Kings Cavalcade geheten, een optocht waar vanuit versierde praalwagens o.a. aan kinderen snoep werd uitgedeeld.

Je moet het de Britten nageven, ze weten hoe ze een ontbijt moeten prepareren (ik heb die opgeblazen Franse croissants nooit begrepen), dus eindigde mijn dagen hier zoals ze begonnen, met spiegeleieren, spek, worstjes, witte bonen in tomatensaus, patat, toast en een sloot koffie.  

Een betaalbaar alternatief om in het peperdure Gibraltar te verblijven is het zeer prettige hotel Cannon, in hartje van het centrum.

Enkele foto's in het mapje Gibraltar.