Vulkaanas - Uruguay

Op 7 juni stond op het programma de vlucht Asunción -> Buenos Aires. Aangekomen op het vliegveld werd al snel duidelijk dat er weinig tot niet gevlogen zou worden, met heel veel onzekerheid. Kort daarna werd het vliegveld van Asunción, evenals alle vliegvelden in directe omgeving (Brazilië, Argentinië, Uruguay) gesloten, hetgeen leidde tot veel chaos en paniek (zeerzeker ook bij mij), vooral door de woorden: voor onbepaalde tijd. Ik kan niet anders zeggen dat de medewerker van GOL (vliegmaatschappij Brazilië) zijn uiterste best deed mij te helpen; naast reservering maken voor een  busticket, mij, met taxivervoer in  een 4****hotel stoppen op kosten van GOL  (op 10 hoog; dan zie je pas echt hoe lelijk dat Asuncón is! Ik wilde daar echt zo snel mogelijk weg)

De volgende dag 1492 km in de bus, 23 uur naar Montevideo, en je bent gebroken als je aankomt (ik kan niet slapen in een bus). De Uruguayos waren dolblij en apetrots dat ze de voetbalwedstrijd tegen Nederland hadden gewonnen.

Naast de dingen die ik vorig jaar heb bezichtigd, een wolkenkrabber bezocht (van het telecombedrijf Antel, 160 meter hoog; zeer fraai vorm gegeven); het uitzicht was mooi maar troebel; jawel, het glas zat onder het vulkaanas, en in de verte kon je de asnevel zien!

Ik was in de gelegenheid het  Palacio legislativo; het Uruguayo parlement te bezichtigen (2e kamer 99 leden, 1e kamer 30 leden). Van buiten pompeus, maar van binnen van zeldzame schoonheid, naast schitterende schilderijen, glas in lood, muurschilderingen en 52 kleuren marmer, en dit alles, materiaal en maken kunstwerken, van/met oorsprong Uruguay.

Verder heb ik nog een fort bezocht met zicht op de skyline van Montevideo.

Montevideo is echt een verademing, zeker na dat lelijke Asunción.

De situatie met vulkaanas duurt voort, hetgeen vele problemen genereert in de regio, dus ook voor mij. Nog steeds nauwelijks luchtverkeer, en in mijn geplande bestemming (Buenos Aires) zitten hotels stampvol, en er is een argentijnse vakantie op komst (propvolle bussen); dus eigenlijk weet ik niet wat ik moet doen. En ik liep al een beetje met handen in haar en ziel onder arm; in de ruim 6 maanden die ik weg ben begint eenzaamheid nu toch wel heel heel erg aan mij te knagen.

Enkele fotoos geplaatst in het mapje: Vulkaanas - Uruguay.

Hartelijke groet, en tot mijn volgende bericht, Paul