Caïro (Egypte)

KNETTERGEK!!!

Het duurde niet lang totdat Caïro  mij in die gemoedstoestand dreef; deze enorme metropool waar zo'n 20 miljoen mensen tegen wil en dank opeengehoopt zitten.

De treinreis vanuit Luxor was heel vredig, door agrarisch gebied,  mensen die in de brandende zon het land grotendeels manueel bewerken. Af en toe kleine dorpjes en stadjes passerend, mij elke keer verbazend over de chaos en viezigheid.

Vrijdagochtend ging ik in Caïro de straat op, bijna alles dicht, een kakofonie van vrijdagsgebeden komend uit luidsprekers uit alle straathoeken, mensen biddend op vele plekken in de straten.          Daarna nam het leven zijn gewone gang, de drukte, de herrie de chaos, een wirwar van auto's, karren voortgedreven door ezels, brommers, iedereen toeterend, de viezigheid, op veel plaatsen bergen vuilnis, de stank, urinerende mannen. 

Toen ik een dag later het zogeheten islamistische gedeelte van Caïro bezocht (omgeven van veelal hele oude moskeeën, waar ik mij verbaasde dat  veel mannen daar gewoon lagen te slapen) werd ik helemaal overmeesterd door een  mierenhoop van mensen en markten:  je kunt je nauwelijks voortbewegen. En om het claxonnerende verkeer te overstemmen gebruiken marktlui (honderden) boxen om hun handelswaar aan te prijzen. Stel je voor dat in de wekelijkse markt in Nederlandse verhoudingen; een groenteman die zijn aardbeien met 500 watt boxen omroept!?

Ik had mij erg verheugd om de piramides van Giza te zien, eerst met de metro (het  gebruik van de metro van Caïro is in algemene zin niets iets om met vreugde op terug te kijken; ik heb te doen met de mensen die hier elke dag opeengepropt zich van A naar B moeten bewegen) naar het gelijknamige station. Aldaar schoot "een vriendelijke man (vermeend leraar Engels)" mij te hulp, hij wist precies welke bus ik vervolgens moest nemen, toevallig ging hij dezelfde kant uit. Na 1 keer overstappen bevond ik mij in de middel of nergens bij een tourist agency; in de startblokken om mij een vals ticket en kameelrit te verkopen.... Ik trap er iedere keer weer in; deze  man leek zo aardig, al had zijn slechte Engels een 'voorteken'moeten zijn. Het gaat hier steeds zo; het trieste is dat je op een gegeven moment niemand meer vertrouwt, terwijl ik zeker wet dat er ook hele aardige Egyptische mensen zijn.....  

Met een hoop stress en een taxi-achtig busje (en ruim een uur tijdsverlies) wist ik uiteindelijk de officiële ticketstand te vinden, helaas opnieuw belaagd door Caïrose aasgieren die mij elders wilden dirigeren, ook nadat ik eindelijk  het toegangspoortje had gepasseerd, en dat ging de heeele dag door.

Het zijn imponerende en onvergetelijke bouwwerken die piramides, het idee dat je daar rondloopt, iets wat 4500 jaar geleden is opgetrokken; ik geloof dat 1 zo'n piramide is geconstrueerd met ruim 2 miljoen rotsblokken van gemiddeld 2 1/2 ton. Je kunt er ook in, maar ik was zó weer buiten; ik kan niet  tegen kleine ruimtes.

Alhoewel grotendeels islamitisch (~90%), een klein gedeelte van de bevolking is christelijk, alhier Kopten   geheten.  Ik was verbaasd over de dichtheid van gebedshuizen in het koptische gedeelte van Caïro, broederlijk omringd door moskeeën en een synagoge. Ze  hebben ook hun eigen paus, Theodorus II van Alexandrië.

Als laatste bezocht ik het Egyptische museum, hetgeen een enorm complex is wat tienduizenden objecten tentoonstelt, waaronder mummies. Het is helemaal niet smakelijk  om die oude lijken te aanschouwen, en ik vraag me af of ze dat hadden gewild. Mummificeren   is nog een hele ingewikkelde toestand, eerst moeten via de neus de hersenen geëxtraheerd worden,  en ook andere organen (lever, longen etc) moeten verwijderd en bewerkt worden. Het hart ..., afijn geïnteresseerden kunnen een handleiding   lezen. Het museum  is zo volgestouwd met archeologische vindingen uit het oude Egypte dat je er na uren dodelijk vermoeid uitkomt, bijna klaar om gemummificeerd te worden.

Na de Arabische lente uit 2011 is er nu een Egyptische ijstijd aangebroken, met president Abdel Fattah el-Sisi strak  in het zadel. Het metrostation Tahrir is al ruim 8 maanden gesloten om te voorkomen dat mensen zich daar gaan verzamelen en betogen. Maarja, wat heb je aan democratie als je niets te vreten hebt? Er is verschrikkelijk veel politie op de been, vooral ook bij toeristische plekken, overheidsinstellingen en religieuze gebouwen. Soms zijn agentjes misschien 13 of 14 jaar oud, ongeveer even groot als het geweer dat ze bij zich dragen. Vaak vroeg ik me af of ze in staat zouden zijn een driebenig kameel tegen te houden.

Gedurende mijn verblijf in Caïro was er in ieder geval 1 bomaanslag met ik geloof 2 doden en meerdere gewonden, bij navraag bleek men dat "vrij normaal" te vinden. Ik begin het begrip "normaal" ingewikkeld te vinden.

Egypte vond ik een uiterst drukke enerverende en vermoeiende ondervindenis. Ik kan het ook niet echt aanbevelen voor budgettoeristen, in ieder geval niet de plekken waar ik geweest ben. Misschien dat het Egypte buiten Caïro en Luxor erg idyllisch en gemoedelijk is, maar ik waag het te betwijfelen. Ik zal met vreugde het land verlaten.

Enkele foto's in het mapje Cairo (Egypt).