Kathmandu (Nepal)

Op 29 november was ik blij India te verlaten. Ik wil mijn bewondering uitspreken voor de 95% van de bevolking (ruim 1 miljard zielen groot), die dagelijks een stevig gevecht levert in de noodzaak te voorzien in hun bestaan. Vanuit Varanasi vloog ik naar Kathmandu, de hoofdstad van Nepal, in de verte was het Himalayagebergte zichtbaar. Nepal telt ongeveer 23 miljoen inwoners, en is ingesloten tussen India en China, qua hoogte gelegen tussen 60 en 8848 meter (Mount Everest).

In 2001 schoot de kroonprins Dipendra van Nepal 10 familieleden dood (onder hen koning Birendra), om vervolgens (nadat hij zichzelf voor het hoofd had geschoten) in coma  tot koning gekroond te worden. Na twee dagen overleed ook hij, waarna zijn oom Gyanendra hem opvolgde als koning. Na een periode van grote politieke instabiliteit en onrust werd in 2008 Nepal verlost van de verstikking van de erfopvolging, en veranderde het land in een republiek. Op dit moment wordt Nepal geleid door een Maoïstische regering. Het voormalig Nationaal paleis, een foeilelijk roze bouwwerk is nu omgevormd tot museum, en best interessant om te zien hoe dat soort mensen leven. Elektriciteit is hier schaars, op dit moment slechts zo’n 12 uur per dag. Regelmatig zijn er stakingen, en dan kan het openbare leven zomaar helemaal stil liggen (vooral vervoer), wat wel onalledaagse beleving is zo’n hectische stad ineens zonder verkeer.

Ik had me enigszins verheugd op Kathmandu, ik was hier ook in 1988, ik kon toe de stad bezichtigen met de fiets. Hoe anders is de situatie nu, de stad is uit zijn voegen gegroeid, en dicht geslipt met verkeer: fietstaxi’s, auto’s, taxi’s, maar vooral brommers. Als voetganger is je voortbewegen al een hachelijke situatie, fietsen als buitenlander is levensgevaarlijk. Mede door al het verkeer is de luchtvervuiling hier verschrikkelijk, veel mensen lopen hier rond met mondkapjes (ik nu af en toe ook), en velen hebben last van hun luchtwegen, luid rochelend overal groengele souvenirs achterlatend. Dan is het net zo als in India extreem smerig, het lijkt wel of de stad een grote vuilnisbak is. Wat opvalt in het straatbeeld van Kathmandu (eigenlijk een heel erg groot openluchtmuseum) zijn onder andere een oneindige hoeveelheid hindoeïstische en boeddhistische tempel(tje)s, soms heel klein met representaties van Boeddha, Ganesh, Laxmi, Vishu en meer. Hindoeïsme en boeddhisme zijn hier min of meer samengesmolten, een soort “samen op weg” idee, maar dan al eeuwen geleden in praktijk gebracht. Verder zie je heel veel porters. Deze mensen vervoeren te voet (met slippers, of soms zelfs blootvoets) onwerkelijk bepakkingen, van soms wel 100 kilo. Al met al maakt dat ik vaak het gevoel heb dat ik op een hele andere planeet ben; ik ervaar het leven hier als heel erg INTENS, uiterst prikkelrijk, en daarmee soms vermoeiend op een hele aparte manier. Ik begrijp vaak niet veel van wat ik zie, en i.t.t. 1988 heb ik me nauwelijks ingelezen (dus gebrek aan kennis religie) . Ik bedoel met intens ook dat er midden op straat zomaar een dooie koei ligt, zonder dat één Nepalees er naar omkijkt, in dit land waar een koe heilig is. In de heilige Bagmati rivier, een grauwgrijze met plastic en ander afval vervuilde waterstroom zag ik nogmaals een zich ontbindende koe. Elders in een tempel verloor een geit zijn hoofd, waarschijnlijk in een offer ritueel.

Evenals in India vinden crematies plaats langs heilige rivieren. Één van deze plekken is Pashupatinath Tempel. Ook dit kwam op mij wederom heel rauw over. Voor niet hindoes is het veelal niet toegestaan het binnenste gedeelte van een tempel te bezichtigen; alleen vanaf een afstandje. Dit is denk ik best een goed idee, daar ik denk dat ik de gemiddelde toerist geen benul heeft hoe zich te gedragen in dit soort plekken.

Die prachtige “witte halve bollen” (Stupa’s) met op top gouden spits en ogen zijn respectievelijk Swayambhunat en Bodhnath. Het zijn plekken waar een hele aparte sfeer hangt, omgeven door Tibetaanse monniken, apen, en horden toeristen, en heel kleurrijk met vlaggetjes met gebeden, welke door "de wind naar de goden geblazen” worden.

Ik had gepland veel meer te zien in Nepal, maar het is er niet van gekomen. Het is een vakantieland met bijna onbegrensde mogelijkheden.

Als het gaat om accommodatie kan ik aanbevelen Hotel Ganesh Himal, (zoals aangegeven in Lonely Planet) een uitstekend hotel qua prijs-kwaliteits verhouding, generator, ligging, uitstekende restaurant, uiterst vriendelijk personeel. Voorruit boeken is verstandig.

Vrij veel foto’s in het mapje Kathmandu.

Hartelijke groet, en tot mijn volgende bericht,

Paul

NB: Helaas ben ik tijdens mijn verblijf hier in Nepal, evenals in India verstoken geweest van telefoon verkeer, dus velen smsjes zullen mij niet bereikt hebben. Wees gewaarschuwd voor de slechte dienstverlening (in het buitenland) van KPN. Nederlanders met een T-mobile abonnement hebben wél goed verbinding heb ik me laten vertellen.