Machupicchu

Eind januari waren er in de omgeving van Cuzco, in de "Sacred valley" hevige overstromingen, zo ook in de buurt van (dorp) Machupicchu (Link met nederlandse wikipedia). De overstromingen waren zó hevig dat de enige verbinding, de trainrails op sommige plaatsen werden weggevaagd. Terwijl mensen in de omgeving huis en haard verloren, waarbij ook mensen zijn omgekomen, werden ongeveer 1500 toeristen met helicopters geevacueerd. Na ruim twee maanden dicht te zijn geweest werd Machupicchu op 1 april weer voor het publiek geopend (terwijl er nog steeds velen van de plaatselijke bevolking in tentjes wonen over een grote omgeving verspreid). Acht april was het mijn beurt om Machupicchu te gaan bezichtigen, eerst met de bus, en de laatste 20 kilometer met de trein (slechts het laastste stuk van de spoorlijn is hersteld) om aan te komen in dorp Machupicchu (geheten Aquas calientes, Machupicchu zelf ligt op een berg, en om daar te komen kun je stijl de berg oplopen, of met de bus gaan)

Op 9 en 10 april heb ik vanaf zeer vroeg in de morgen lange tijd doorgebracht rond Machupicchu: ik ben er stil van geworden. Machupicchu is omgeven door bergen, 's ochtends in nevels gehuld. Een aantal van deze bergen zijn te beklimmen, en ik wilde ook een poging wagen, dus begon ik de berg Waynapicchu (op de eerste foto helemaal rechts, noordwest van Machupicchu) op te wandelen, het pad is stijl en glibberig. Na 10 minuten wilde ik terugkeren omdat ik het eng en gevaarlijk vond. Op dat moment ontmoettte ik Harold en Ana van Bosse (US) , en deze bijzonder vriendelijke mensen boden mij aan met hun mee te gaan. Ik bleef het eng vinden, maar ik heb doorgezet, ben zelfs door een kleine ruimte gekropen van ongeveer 40 bij 60 centimeter breed en hoog, en ongeveer 2  meter lang (ik ben panisch voor kleine ruimtes: ooit vast gezeten in een kleine grot). Het uitzicht op Machupicchu was gewelding, en het afdalen, wat altijd moeilijker is, was door de aanwezigheid van deze aardige mensen een stuk  minder eng, al met al een opsteker voor mijn zelfvertrouwen: ik ben Harold en Ana zeer erkentelijk voor hun geduld.

De volgende dag ben ik een andere, veel toegankelijkere berg opgelopen (Intipunco) om van oostelijke kant  een prachtig uitzicht te hebben op Machupicchu. Machupicchu is een zeldzaam mooie ervaring!

(Domperdje; voedselvergiftiging opgelopen, zelden zóvaak naar het toilet gemoeten, erg lastig met reizen. Nu, ruim 2 dagen later nog niet helemaal over. )

Dat ik terugkwam in Cuzco was er een feestje aan de gang, met muziek en dans opgevoerd door een grote groep mensen uit Puno ter ere van het zoveel jarig bestaan van een commercieel centrum. Het ging er iets uitbundiger aan toe dan wij in Nederland gewend zijn.

Mijn avontuur hier in Peru nadert zijn einde, ik kan het land aanbevelen als vakantiebestemming: er is veel te zien, als je wat meer betaalt is er goed openbaar vervoer, en hostales in alle prijsklasses.

Fotoos in het mapje Machupicchu.