Medellin

In meerdere opzichten, en door vele indrukken ben ik overweldigd door mijn bezoek aan Medellin (Colombia, waar ik vanuit Panama per vliegtuig aankwam op 21 februari 2011).
Op het vliegveld, en de eerste 20 kilometer in de bus richting stad dacht ik: wat is alles georganiseerd en netjes, totdat ik in het centrum aankwam, waar ik schrok van het (gebruikelijk) chaotische stadsbeeld en armoede. De volgende dag met stadstour verder kennis gemaakt met Medellin (voorheen vooral bekend als drugscentrum).
Ik heb mij laten vertellen dat de laatste 15 jaar deze stad (met 2 miljoen inwoners op een hoogte van 1500 meter) een metamorfose heeft doorgemaakt. Er zijn hier architectonisch prachtige gebouwen geconstrueerd, thematische parken ingericht, kunst en cultuur is kernbeleid, ultramoderne bibliotheken (vooral ook gericht op kinderen en studenten), en dan vergeet ik bijna het onvoorstelbaar eficiënte metro aangevuld met 2 kabelcarsystemen dat buurten (en sloppenwijken) tegen de berghellingen toegankelijk maakt (en nog een extra verbinding met een intens groot natuurpark (Arví) zo'n 500 meter hoger). En dan zijn er nog een aantal extravagante winkelcentra. De tegenstellingen van rijkdom en armoede zijn hier heel erg groot.
Vele bewoners hier zijn trots op de verandering die de stad (en land) heeft doorgemaakt. De perceptie die in Europese landen en Amerika over Colombia als drugsparadijs overheerst is grotendeels achterhaald (daarvoor moet je heden ten dage in Mexico zijn). Colombia is mijn inziens niet gevaarlijker dan bijvoorbeeld Guatamala, San Salvador of Panama, al blijft het erg verstandig voorzichtig te zijn.

Enkele fotoos geplaatst in het mapje Medellin, waarin o.a. te zien zijn een aantal beelden van kunstenaar Fernando Botero (e.a), enkele gebouwen en parken, kabelkarsysteem.

Dan had ik mij weken lang ingesteld en voorbereid om naar Venezuela te gaan, maar ik heb het uiteindelijk verstandig gevonden dit land links te laten liggen om meerdere redenen: berichten over anarchie in de straten van Caracas, algehele onveiligheid, corrupte politie.
Verder komt het voor dat buitenlanders (lees Europeanen en Amerikanen) bij  aankomst lichamelijk worden "onderzocht" op drugs, en misschien nog wel als ergste en meest angstaanjagend, douanebeambtes die drugs in je bagage stoppen (uit op chantage en steekpenningen), en dan ben je goed zuur in Venezuela.
Het charisma van president Hugo Chavez is groot maar de werkelijkheid waarin het land verkeerd is triest, gegeven de  potentiële rijkdom die het land herbergt.

En, eigenlijk wil ik naar huis, maar vooralsnog denk ik dat ik daar al heel gauw spijt van ga krijgen, om die reden heb ik een week geleden al geregeld dat ik vanaf maandag 28 februari weer in de schoolbanken zit in Quito om mij daar voorlopig te wijden aan spaanse les.

Heel erg veel groetjes uit Medellin, en bedankt voor al jullie reacties!,

Paul