Quito, Ecuador: 2011

Mijn laatste bericht kwam uit Medellin, het begin van het derde gedeelte  (Zuid Amerika) van deze reis. Ik wil aan dat bericht nog toevoegen dat ik verrast ben geweest door de toegankelijkheid, openheid en niet te vergeten vriendelijkheid van veel Colombianen! Vele malen werd ik aangesproken uit pure nieuwsgierigheid, en dan helpt het wel dat je de taal enigszins verstaat en spreekt. De overduidelijke aanwezigheid van politie waar dan ook, zonder intimiderend te zijn (zoals in vele andere landen in deze regio) gaven mij een redelijk veilig gevoel, dit samengevoegd met mijn ervaringen van vorig jaar kan ik niet anders concluderen dat dit bij uitstek een vakantieland in wording is.

Vrijdag 25 februari ben ik doorgevlogen naar Quito, Ecuador. Sindsdien (28-2) zit ik weer op dezelfde school (Guayasamin) als vorig jaar, en het is hard aanpoten. Met de stad zelf heb ik verder niet zoveel.

Het meest interessante wat ik naast school heb gedaan tot nu toe is een uitstapje met de trein. Het aanschaffen van het treinkaartje was al een hele ervaring op zich. Na vele telefoontjes, pogingen te reserveringen, was het eindelijk zover dat ik het kaartje kon aanschaffen, waar 4 personen voor nodig waren, en als ik goed geteld heb 8 formulieren, dus heel erg veel tijd (let wel, de prijs van het kaartje bedraagt $15,--)!
(De website: http://www.ferrocarrilesdelecuador.gob.ec/ is echt prachtig!) De tocht zelf was  zonder meer bijzonder te noemen. In een gammel treintje, in het begin  met een snelheid van 15 kilometer per uur door de buitenwijken van Quito, en wat word je somber van de trieste schamele bouwstijl en de daarbij horende armoede. Daarna met zo'n 35 kilometer per uur door prachtig landschap tot eindstation Boliche, in het natuurpark van de vulkaan Cotapaxi.

Onderweg gestopt bij twee schattige stationnetjes, o.a. om chocolademelk te drinken, en kennis te maken met comida tipica (inheemse maaltijd), maar voor mij was het niet meer dan een plastic bordje met een maiskolf, zeldzaam grote tuinbonen, en wat aardappeltjes in de schil. Het belangrijkste vond ik te zien dat de passagiers, behalve mij allemaal Ecuadorianen de dag van hun leven hadden; voor hun is $15,-- p.p. een hoop geld!

Enkele fotoos heb ik geplaatst in het mapje Quito, Ecuador (2011). Daarin o.a.te zien enkele fotoos van de wisseling van de wacht, Plaza Grande Quito, en uitstapje trein.