Tokio, Japan

Tokio, blij dat ik er ben geweest, nog blijer dat ik er weer weg ben. In het centrale gedeelte van Tokio wonen ongeveer 13 miljoen mensen, met de buitenwijken erbij geteld (20 miljoen) totaal 33 miljoen ofwel 2 keer de bevolking van Nederland. Het vervoersysteem van Tokio bestaat uit 13 metrolijnen, onvoorstelbaar veel treinlijnen, bussen, taxi’s (US $ 9,-- voor het instappen alleen) auto’s en fietsen. Vergeleken met de omgeving (Azië)  is openbaar vervoer in Tokio heel erg duur, en  het is HEEL erg druk in Tokio.  

Evenals de laatste 2 steden die ik bezocht hebben zijn er hier allerlei paleizen (keizerlijk wel te verstaan), alleen het probleem is dat er daadwerkelijk een keizer woont anno 2012. Dus het enige wat ik kon bezoeken was een gedeelte van de keizerlijke tuinen in het centrum van Tokio. Ik was net te laat om de cherry blossoms in hoog bloei te zien, maar naast de keizerlijke tuinen heb ik vele mooie parken en tuinen   gezien om de sfeer van deze prachtige bomen in bloei te proeven.  Vele Japanse jongelui, maar ook ouderen, gebruiken parken als sociale ontmoetingsplaats, en vermaken zich met hapjes en (veel) drankjes.

De stad is zo groot dat ik de stad ervaren heb als een verzameling van sub stadjes, zonder een duidelijk overzicht van het geheel. Er zijn wijken zo prikkelrijk (visueel; lichtreclames, auditief, teveel mensen) dat ik er weggevlucht ben. In de supermarkt vlak bij mijn hotel werd naast de luide muziek in de winkel bij elke afdeling (groente, fruit, vleeswaren etc) verschillende bandjes afgedraaid, een kakofonie dat je bijna met oordopjes de supermarkt zou betreden .

Architectonisch heb ik de meest  fraaie gebouwen gezien die je je kunt voorstellen. Ik heb dure exclusieve winkels gezien met producten en prijzen die kunnen wij ons in Nederland niet voorstellen. Ik zie de gemiddelde Nederlander geen  € 1.500,== voor een paar schoenen, of  € 1.000,==, voor een broek uitgeven. Ik weet niet beter of iedere stad in Nederland ziet er bijna hetzelfde uit, met dezelfde winkelketens. In een stad als Tokio heb je iets te kiezen, ontelbare winkels, de gemiddelde Japanse vrouw (en in mindere mate man) is extreem modebewust.

Ik ben al in de buurt geweest van vele grote aandelenbeurzen,  hier heb ik de Tokio Stock Exchange (TSE) kunnen bezoeken (met rondleiding), tegenwoordig geheel geautomatiseerd. De economie van Japan beleeft al lange tijd een moeilijke periode. Het verbaast me niet helemaal, het prijspeil is hier hoog (vb: een Big Mac kost hier US $9,--, in Hong Kong is dat slechts US $ 3,50, 1 sinaasappel kost 1 euro, een blikje bier, 33 cl € 1,50). Ik heb Sony Building bezocht met de allerlaatste snufjes op technologie gebied. Ik heb slecht nieuws voor Sony: hoe mooi en innovatief jullie producten ook zijn, tegen de prijzen die ik gezien heb is er geen Europeaan die het koopt.

Een van de nieuwste gebouwen in Tokio is de “Tokio Skytree”,`634 meter hoog, en naar mijn mening foeilelijk. Op religieus gebied heb ik verscheidene tempels bezocht, hoofdzakelijk  Shinto en Boeddhistische.

Het leukste en schattigste wat ik gezien heb is zonder meer het standbeeld van Hachiko, een hele trouwe brave viervoeter, zo loyaal dat er een verfilming is gemaakt van het   beestjes levensverhaal (Hachiko: A Dog's Story), met in de hoofdrollen Richard Gere  en Joan Allen. En verder zeg ik helemaal niets, ik raad een ieder aan de film te huren of te downloaden, en een megapak tissues te kopen.

Enkele foto’s in het mapje Tokio.

Hartelijke groet, en tot mijn volgende bericht, nog steeds vanuit Taipeh, Paul