Aangekomen in Chiclayo in Peru

Na ongeveer 2,5 maanden rondgedoold te hebben in Ecuador eindelijk de moedgevonden door te trekken naar Peru. (Ik zag hier tegenop om meerderde redenen: één daarvan is dat Peru groter is dan het schattige stukje Centraal Amerika, waar het me in mijn vorige trip ongeveer 8 maanden duurde om doorheen te trekken). Met de bus vanaf Cuenca (2500 meter hoog) ging het landschap langzaam over van vruchtbare hooglanden met een veelheid van tinten groen naar heuvelachtig, en daarna vlak. De grensovergang nam ongeveer 2 uur in beslag, en zoals altijd bij grensovergangen: chaotische dorpjes. In Peru veranderde het landschap geleidelijk naar kaal, duinachtig, af en toe woestijnachtig, kortom niet bijzonder fraai. De weg loopt langs de grote oceaan. Al liggen de landen Ecuador en Peru naast elkaar, mijn eerste indruk is dat de verschillen groot zijn; zowel het landschap, straatbeeld, transportorganisatie en de mensen. Peru lijkt mij meer chaotisch dan Ecuador. Mijn geplande bestemmig was Piura, maar in de buurt aangekomen, ergens in een klein gat, werd ons verteld dat vanwege rellen en onrust (enkele doden) in Piura en,  vele gewonden bussen niet werden toegelaten. Na een lange dag, ongeveer 12 uur in de bus moest ik dus improviseren. Ik besloot, samen met een jonge dame uit Duitsland door te reizen naar Chiclayo (waar ik zowieso naar toe wilde), nogeens 3,5 uur verder met bus, alwaar we rond 23:00 doodmoe arriveerden. Ik tracht altijd overdag aan te komen in een nieuwe plaats, zeker in vreemd land, maar het was nu niet anders. gelukkig had ik vrij snel een hostal gevonden. Na een dag hier wat rongewandeld te hebben, kan ik niet anders zeggen dat het wederomerg wennen is. Wat even slikken is dat na bijna 3 maanden in relatief koel en aangenaam klmaat geleefd te hebben, het hier weer erg warm en vochtig is, al heb ik het wel erger meegemaakt.

Enkele fotoos in mapje Chiclayo.