Côte d'Azur: Nice & Monaco

Cote d’ Azur: ofwel blauwe kust in het zuid oosten van Frankrijk, enkele  plaatsen daaraan gelegen zijn Nice en Monte Carlo (Monaco). Je ziet ook echt dat de zee mooi blauw is, en het  doet me nogmaals beseffen hoé lelijk Zandvoort is, de plaats waar ik vandaan kom. Aldaar is de zee grijs, langs de eindeloze monotone boulevard staan auto’s geparkeerd, en qua gevarieerd eten elke 100 meter een haringkar. De gebouwen zijn grauw en architectonisch voormalig Oost-Duits. Je inkopen kun je doen in 2 winkelstraten met eenheidsworstartikelen. En toch  wordt dit gat zomers raadselachtig genoeg overspoeld met toeristen.

Neem nu Nice en omgeving, blauwe zee, palmbomen, fraaie boulevard(s), statige gebouwen en hotels, prachtige winkelstraten o.a. met vele etablissementen waar een armoedzaaier als ik alleen maar langs mag lopen, een schattig oud stadscentrum en schitterende uitzichten vanaf de heuvelachtige omgeving.

In tegenstelling tot Zandvoort zijn hier ook enkele musea van allure, al is het mijn gading niet. Het Matisse Museum vertelt iets over het leven en werken van deze schilder, aangevuld met wat composities van zijn hand, al denk ik dat artistiek gezien op een kleuterschool  mooiere kunstwerken worden gecreëerd. Het wereldvermaarde MAMAC (Museum of modern and contemporary Art) heeft van de bovenverdieping prachtige uitzichten over de stad, maar wat er binnen aan de muren hangt begrijp ik niet, en zal ik ook nooit vatten. Afijn het gegeven dat het gratis was heeft mij toch in de gelegenheid gesteld  weer eens in contact te komen met “?KUNST?”; voorlopig heb ik er weer genoeg van.

Uit  berichtgeving de laatste jaren was ik in de veronderstelling dat Frankrijk aan de rand van de afgrond stond; daar heb ik in Nice niets van gemerkt, rijen lang tot buiten de winkels, ook in designershops, tevens volle terrassen bij cafés en restaurants.

Zó dicht in de buurt wilde ik natuurlijk ook Monte Carlo, ofwel Monaco  bezoeken. Het grondgebied beslaat 2 vierkante kilometer  en herbergt de laatste der  ongeveer 36.000 Monaconen. Daarmee zou het de dichtstbevolkte natie van de wereld zijn, afhankelijk van definitiekwesties. Het is in ieder geval erg dicht (en hoog) bebouwd, zonder dat het echt lelijk is. Ik dacht dat ik er makkelijk doorheen zou kunnen wandelen, maar door de heuvelachtigheid, heb ik toch maar van de (magere) hop-on hop-off dienst gebruik gemaakt. Wat is er dan zoal te zien? Welnu, een koninklijk paleis, met de gebruikelijke wisseling van de wacht, een klein maar heel mooi oud stadsgedeelte met zeer smalle straatjes, prachtige uitzichten,  óveral hangen de wit-rode Monegaskische vlaggetjes. 

Het Musée Océanographique  met een paar reusachtige aquaria met  meer dan 4.500 vissen (waaronder diverse soorten haaien) is een plek waar je uren kunt ronddwalen. Het leukst vond ik de zeepaardjes, een tank met wel 1000 nemootjes    en een paar tanks met kwallen. Het schijnt zo te zijn dat door het uitdunnen/sterven van sommige vissoorten (waaronder haaien) de zeeën overgepopuleerd raken met deze slijmerige maar gracieus bewegende zeeschepsels.

Je ziet overal peperdure auto’s, je bent hier echt een loser als je een Mercedes rijdt, maar de vraag is waar je kunt parkeren gezien  eerder genoemd schaars grondgebied. Ik zag opvallend veel politie, die het ook erg druk had met bekeuringen uitschrijven. Ik kreeg de indruk dat tegenspraak niet geduld werd.

  Ik heb nog het beroemde casino   bezocht en bezichtigd, al kwam ik niet ver; ik moest € 10,== betalen om tot de speelzalen toegelaten te worden, en dan was er nog een issue met de “dresscode”; al zou ik een stropdas hebben omgestrikt, zou mijn kleding toch niet aan de voorwaarden hebben voldaaan, terwijl toch mijn armen en benen bedekt waren , echter tegelijkertijd werd een lange langblondharige vrouw wél toegelaten terwijl zo ik dat kon beoordelen ze  praktisch halfnaakt was. Ik wilde gaan winkelen, maar kwam al snel tot de ontdekking dat Monaco geen plek is waar je een Zeeman, Blokker of Kruidvat aantreft.

Volgend jaar mei ga ik voor het eerst in mijn leven een grand prix bezichtigen (op TV); die van Monaco; men heeft bedacht hier jaarlijks dit evenement in de nauwe straatjes op dit beperkte grondoppervlak te organiseren. Het   schijnt een logistieke topprestatie te zijn waar rond de 100.000 mensen fysiek naar komen kijken.

Mijn laatste bezoek in deze rijke stadstaat was aan het uiterst chique Office du tourisme de Monaco, met al even gesofisticeerde medewerksters. Op mijn vraag "wat  nog verder te doen?" was au fond haar aandacht vooral gericht zeker te zijn dat ik het busstation en/of het treinstation zou gaan vinden, aangevuld met vertrektijden richting búíten de periferie van het  Monegaske mini monarchietje.

Mijn leukste souvenir overgehouden aan deze plek zijn enige Monegaskische euromuntjes die ik par op de kop heb weten te tikken.

Enkele foto’s in het mapje Côte d'Azur: Nice & Monaco.