Jakarta (Indonesië)

Jakarta; stad 9 miljoen inwoners, met buitenwijken erbij 20 miljoen. Één grote onophoudelijke  verkeersopstopping, chaos, herrie, stank, oversteken levensgevaarlijk, straten slecht onderhouden, open riolen, hitte, hoge vochtigheidsgraad. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die het een fijne stad vindt, gelukkig hoef ik er niet te wonen.

Er is wel het een en ander te zien; het oude stadsgedeelte (Batavia, met nog enkele Nederlandsche bouwwerken als je goed zoekt), en ten noorden daarvan het haven gebied: Sunda Kelapa. De werkomstandigheden aldaar zijn erbarmelijk.

Het Indonesian National Museum is zeer de moeite waard;  probeer een tour  mee te lopen van The Indonesian Heritage Society (-->tour schema<--)  Een bezoek aan de Mesjid Istiqlal   (Staatsmoskee) gaat gepaard met een zeer interessante rondleiding, zo werd mij verteld dat de bouw 17 jaar heeft geduurd, de koepel 45 meter wijd is (gerelateerd aan het uitroepen van de onafhankelijkheid in 1945 (17-8) door Soekarno, de moskee zou plaats bieden aan 200.000 gelovigen, de (enige; symbool voor één land) minaret is 6 duizend 6 honderd 66 centimeter hoog (aantal bladzijden van de Koran!?). Ik heb/had enige twijfel of alle informatie die de gids verschafte juist is/was.  Tegenover de  moskee is een imponerende kathedraal gesitueerd.

Midden in Jakarta ligt het Monumen Nasional een 137 meter hoge pilaar, met aan de top een gouden vlam. Ondergronds is een tentoonstelling van enkele periodes van de geschiedenis van Indonesië. Je kunt naar boven in het monument maar dan sta je wel gauw 3 uur of meer in de rij (lift biedt plaats aan 11 mensen). Het monument en het park eromheen is een ontmoetings- en recreatieplaats voor Indonesische families. Indonesische mensen lijken mij de blijmoedigste die je kunt tegenkomen, hoe groot armoede ook is. Kinderen zijn blij met het eenvoudigste speeltje voorstelbaar, bijvoorbeeld een papieren vlieger.  Ik heb nergens zó in de belangstelling gestaan als hier, elke moment wordt gevraagd of een foto van mij gemaakt mag worden, vervolgens vormt zich een rij van mensen die met mij op de foto willen. Soms is het een beetje vermoeiend. Het is ook hier vakantieperiode, hetgeen het extra druk maakt.

Enkele foto’s in het mapje Jakarta (Indonesië).

Ondertussen ben ik per trein verder gereisd naar Bandung, waarover volgende keer meer.  Hartelijke groet, Paul.