Prishtinë (Kosovë)

Pristina, hoofdstad van  Kosovo, laten we het noemen ; "land under construction".

De ex Joegoslavische tragedies hielden niet op. Heel in het kort: een etnisch religieus conflict dat haar oorsprong vindt in de 14e eeuw, samengaand met een machtsstrijd in de voormalige Joegoslavische Federatie, ontaarde in (1996) 1998-99 in eerst een (burger) oorlog  tussen het Kosovo Liberation Army (Albanian: Ushtria Çlirimtare e Kosovës—UÇK)   en het Federale Joegoslavische leger (orders vanuit  Belgrado, Servië), waarbij  op 24 maart 1999 de NATO ingreep (omstreden) met 78 dagen durende luchtaanvallen op (militaire) doelen in Servië, Montenegro en Kosovo. Al met al een periode waarbij een vluchtelingenstroom werd gegenereerd van rond de 1 miljoen Kosovaarse Albanezen naar Macedonië en Albanië, en tienduizenden slachtoffers, o.a. door etnische zuiveringen door Servische milities. Op 12 juni betraden KFOR  troepen (een NATO missie) Kosovo, die sindsdien toezicht houden op Kosovaarse grondgebied.

Voorgaande is komt nog niet in de buurt van een adequate samenvatting. 

Op 17 februari 2008 riep Kosovo haar onafhankelijk uit, nu erkend door ruim 100 naties, FEL bestreden door Servië, dat Kosovo beschouwt als haar heilige grond [ZIE NOOT ONDER]. Sommige EU naties erkennen Kosovo niet uit angst voor precedent werking voor soortgelijk problemen in eigen land (waaronder Spanje, Roemenië en Griekenland). De Russische federatie en Volksrepubliek China erkennen Kosovo ook niet, daarmee een UN lidmaatschap blokkerend.

Rond de 90% van de Kosovaarse bevolking is etnisch Albanees, 5% Servies, waarbij beiden gescheiden van elkaar leven, zoals bijvoorbeeld in een stad als Mitrovica. Pristina is een stad waar de bevolking etnisch Albanees is, je ziet veel moskeeën en hun minaretten, de bouw van de Orthodoxe (Servische) kerk is gestaakt; er wonen hier geen Serviërs (meer); begrijp de ingewikkelde en gespannen situatie.  Het geringste incident kan ontaarden in grootschalige rellen, zoals op 17 maart 2004.

Pristina heeft geen infrastructuur voor toeristen, je moet het toeristeninfo kantoor  zoeken, en men is daar niet blij als je langskomt, en amper in staat je te woord te staan. Op een mager plattegrondje na verder geen brochures.

In de stad wordt veel gebouwd, straten worden hernoemd (o.a. naar Clinton en  Bush jr), en het straatbeeld is her en der chaotisch. De voornaamste winkelstraat is vernoemd naar Moeder Theresa. Meest opmerkelijke gebouw is de Nationale Bibliotheek. Er zijn vele standbeelden, zoals die van Moeder Theresa, Dr Ibrahim Rugova (schrijver en eerste president van Kosovo) en  die van Bill Clinton (op het papier in zijn rechterhand staat de datum 24-3-1999 gegraveerd, het begin van luchtaanvallen op Servische doelen). Het NEWBORN (zie boven) monument is illustrerend; gesierd met de vlaggen van de naties die Kosovo erkend hebben. In de directe omgeving van Pristina zijn te bezichtigen het graf van Sultan Murad, gesneuveld in de slag om "Kosovo Polje", het gedenkmonument van Gazimestan van deze slag (zie noot onder) en het klooster van Gračanica. Al het voorgaande heeft met elkaar te maken.

De economische situatie van Kosovo is beroerd,  werkeloosheid is hoog, onderwijs is ondermaats, dit terwijl 60% van de bevolking onder de 30 is. Corruptie is een heel groot probleem. Als munteenheid gebruikt men de €uro.

Mooie toeristische attracties zijn te vinden onder andere in de stadjes Prizren en Peja. 

Enkele foto's in het mapje Prishtinë (Kosovë).

NOOT: in 1389 (28 juni) verloor "wat nu als het  Servische volk wordt beschouwd" een strijd tegen het Ottomaanse rijk op het slagveld "Kosovo Polje", dicht bij Pristina. Daar vlakbij is in 1953 een monument opgericht, genaamd: Gazimestan, waarbij Serviërs deze slag ONTERECHT als hun glorieuze overwinning beschouwen, claimend dat Kosovo "heilige grond" van Servië is. Het is dezelfde plek waar Slobodan Milošević op 28 juni 1989 (precies 600 jaar ná "Kosovo Polje" zijn beruchte speech hield voor een menigte van rond de 1 miljoen Serviërs, een groot gedeelte daarvan geronseld. Door velen wordt dit moment gezien als het kantelpunt waarbij gespannen situaties in de voormalige Joegoslavische Federatie zich ontvouwden tot ingewikkelde en zeer bloedige conflicten. 

Al lijkt het ver van ons bed, de situatie in deze hele regio is van invloed op Europa in zijn geheel en daarmee de EU. Er is maar  één weg en die heet Europa, en wel in de eerste plaats voor een langdurige garantie voor vrede, en daarmee de grondslag leggend voor een  gezonde economische ontwikkeling op het Europese continent. Ik weet niet hoe maar ik hoop dat onze Europese vertegenwoordigers een manier vinden staten uit de balkanregio in ons Unie te sluiten, waarbij een randvoorwaarde is dat deze landen op een manier bestuurd gaan worden die hun bevolking verdient (lees bestrijding corruptie). Nederlandse, en buitenlandse nationalistische politici die U wijsmaken dat we zonder de EU en de Euro kunnen en moeten liegen U voor, uit eigen belang, weigerachtig het "bredere landschap" te zien of te begrijpen.

Dat is althans mijn opinie, tot mijn volgende bericht.