Salta + Tren a las nubes

Zondag 11 juli 2010, terwijl de Nederlandse voetbalsmurfen verloren van de Spaanse (ook de Argentijnen waren bedroefd) zat ik weer zo'n 20 uur (ongeveer 1250 km) in de bus noordelijk naar Salta, een stad met ongeveer 450.000 inwoners, wederom prachtige plaza's, parkjes, kerkjes en andere indrukwekkende gebouwen, waarvan ik er in de afgelopen tijd al zo verschrikkelijk veel van gezien heb.

De attractie hier is "El tren a las nubes" (trein naar de wolken), dit  traject  heb ik woensdag 14-juli afgelegd. [ Op internet had ik een ticket geregeld; ik denk dat  het heden ten dage onvermijdelijk is met een computer te reizen, en dan dien je ook nog handig te zijn met zo'n ding, en dat valt nog niet mee, want de hoeveelheid informatie is oneindig. ]

Gelukkig waren er die dag geen wolken, het was een straalheldere dag. De trein, in mijn favoriete kleuren rood, geel en wit, legt een traject af van Salta naar even voorbij het plaatsje San Antonio de las Cobras (een klein mijndorp), alwaar een indrukwekkend Eiffelachtig stalen viaduct is gebouwd genaamd: Viaducto La Polvorilla. Daar stopte de trein, na een treinreis van zo'n 218 kilometer  (snelheid 20 a 30 km per uur) door af en toe onwerkelijk landschap met kleurrijke rotsformaties en enorme cactussen. Tijdens het traject stegen we zo'n 3000 meter in hoogte van 1100 meter (Salta) naar 4200 meter, de plaats van het viaduct.  (Heel veel mensen hadden veel last van de hoogte, óók ik! Er was een ambulance megereisd) Het traject gaat verder naar Chili, maar alleen voor  goederenvervoer. We moesten ook weer terug, dus weer een hele lange dag, ongeveer 19 uur in de trein, echter een onvergetelijke ervaring; besef dat het construieren van zo'n railverbinding door dit landschap aan het begin van de vorige eeuw een hele uitdaging was! Het was overigens wederom een duur tripje ($120,--), maar de trein, met voornamelijk Argentijnen (totaal zo'n 500 passagiers) zat vol! De trein gaat slechts 2 keer per week, en in vakantieperiodes 3 keer. Op deze manier leer ik wel dat Argentijnen gezeliige mensen zijn. Wat voor mij als Nederlander wel grappig was hoe Argentijnen het woord Buenos Dias hadden vertaald in "god middag"; na mijn uitleg vonden ze dit toch wel een komische taalmisser.

Verder kan ik melden dat Argentinië geteisterd wordt door een koudegolf; dus ik heb mijn woestijnomgeving gevonden, maar op dit moment sneeuwt het op plaatsen waar dat niet gebruikelijk is. Het is hier ronduit hartstikke koud!

Enkele fotoos in het mapje: Salta + Tren a las nubes