Santa Fé

Mijn bedoeling was naar Rosario te gaan, maar vanwege de nationale feestdag  Dia de la Bandera en het lange weekend daarop volgend (op internet gezien dat meer dan 95% van de hotels in Rosario geboekt waren; een ervaring die ik al eens eerder heb mogen beleven) had ik mijn reisdoel verlegd naar Santa Fé; 6 uur bus ( en US $ 58,--) verwijderd van de hoofdstad van de wereld  Buenos Aires.

In landen als Guatemala, Honduras en Nicaragua kan het gebeuren dat onderweg mensen instappen met wapens om vervolgens de bus te beroven. Op weg naar Santa Fé werden de businzittenden geconfronteerd met een variant; de bus werd bekogeld met stenen waarop enkele ruiten sneuvelden. Mij werd uitgelegd dat de stenengooiers hopen dat de chauffeur de bus stopt om vervolgens toegang tot de bus af te dwingen. “Gelukkig” had onze chauffeur “dit alle vele malen vaker” meegemaakt, m.a.w. hij reed door tot het bereiken van een veilige plek.

In eerder genoemden landen, en in vele anderen (zoals Colombia, Ecuador, Peru) is armoede overduidelijk, een heel groot van de bevolking gedeelte leeft op of onder de armoede grens, en een ongeveer even groot gedeelte van de economie is informeel (geen administratie, geen belastingen). In Argentinië is armoede in eerste instantie iets minder zichtbaar, maar als je door de buitenwijken rijdt wordt je geconfronteerd met (de vele)  favela’s (achterstandswijken) met een bijzonder sombere uitstraling. Mij valt op dat de doorsnee Argentijn hier liever niet over praat, alsof het niet zou bestaan.

En met stip op nummer ÉÉN MacDonalds  Argentina: een Big Mac Menu voor  52 pesos ($ 10,--) met een kleine kanttekening dat de Argentijnse variant© 3 stuks vlees bevat; geheel in lijn met de regionale  smacht naar vlees; mij is verteld dat de doorsnee Argentijn er naar streeft ongeveer 500gr vlees per dag te consumeren. (ik eet zelden of nooit in een MacDonalds restaurant; echter ooit op de Universiteit van Amsterdam geleerd dat de prijs van en Big Mac een indicatie is voor het prijsniveau van een land, hetgeen verrassend  vaak klopt.)

De stad Santa Fé (vertaald; heilige geloof; 350.000 inw.) heeft een fraai centraal plein omringd door gebruikelijke mooie gebouwen, 2 blokken verder een 400 jaar oud klooster. Verder is er een prachtig oud treinstation nu aangewend als cultureel centrum en kantoorgebouw. De stad is trots op een kleine hangbrug (die iets lijkt op die in San Fransisco) en één van  Zuid Amerika’s  grootste bierbrouwerijen Cervecería Santa Fé bevindt zich in gelijknamige stad:  indien op de juiste dagen aanwezig kan men een rondleiding bijwonen. Verder geldt wat mij betreft dat iemand die Santa Fé overslaat als toeristenattractie niets heeft gemist.

En voor het eerst sinds lange tijd heb ik te maken met een zwarte markt (in 2009 Venezuela; 1988; India, 1989: Birma en China). Om geld te wisselen moet je zien in contact te komen met zogeheten Arbolito’s  (vertaling zou zijn “boompjes”; ik weet ook niet waarom) hetgeen schimmige figuren zijn rondhangend bij wisselkantoren; in een stad als Santa Fé moeilijk te vinden. De dollar is officieel 5,3 pesos waard, maar op de zwarte markt loopt de waarde op tot 7,5 a 8 pesos. Het is voor een toerist het verschil tussen uiterst duur tot aanvaardbaar; helaas heeft het Argentijnse volk deze keuze niet; het leven is hier onverteerbaar en schreeuwend duur. Vierhonderd gram fabrieksbrood volkoren ruim 3 dollar rekenend met officiële wisselkoers.

Enkele foto’s in het mapje Santa Fé.

Met hartelijke groet, Paul